تغییرات عیوب انکساری در کودکان سودوفاک طی 10 سال پی‌گیری

هدف: بررسی تغییرات عیب انکساری به دنبال کارگذاری اولیه لنز داخل چشمی در کودکان مبتلا به آب‌مروارید مادرزادی و تکاملی. روش پژوهش: در این مطالعه کوهورت تاریخی، کودکان 15-2 سال مبتلا به آب‌مروارید مادرزادی و تکاملی که تحت عمل جراحی لنزکتومی، برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی قدامی به همراه کارگذاری لنز داخل چشمی قرار گرفته و حداقل 5 سال پی‌گیری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان عیب انکساری یک ماه، سه ماه و سپس هر 6 ماه پس از عمل تعیین ‌شد. بر اساس سن جراحی، بیماران به سه گروه تقسیم شدند: گروه 1 (4-2 سال)، گروه 2 (7-4 سال) و گروه 3 (15-7 سال). سه گروه از نظر شیفت نزدیک‌بینی و سرعت تغییر آن با هم مقایسه شدند. ارتباط عیب انکساری و تغییرات آن پس از عمل با سن جراحی، قدرت لنز داخل چشمی و بهترین دید اصلاح شده بررسی شد. بر اساس عیب انکساری نهایی، تخمینی برای کاهش قدرت لنز داخل چشمی جهت به دست آوردن امتروپی در نوجوانی ارایه شد. یافته‌ها: در این مطالعـه که 41 چشـم از 22 کودک مورد بررسی قرار گرفت، میزان شیفت نزدیک‌بینی در گروه اول ،84/2±93/4-، در گروه دوم 72/1± 99/2- و در گروه سوم 69/1± 44/0- دیوپتر بود. سرعت تغییرات در هر سال در این سه گروه به ترتیب 53/0-، 39/0- و 12/0- دیوپتر بود. شیفت نزدیک‌بینی و سرعت تغییر آن در کودکان کم‌تر از 7 سال از نظر آماری بیش‌تر از کودکان با سن بیش‌تر از 7 سال بود. بر خلاف متغیر سن حین عمل، قدرت لنز کارگذاشته شده و بهترین دید اصلاح شده نهایی تاثیر معنی‌داری در میزان شیفت نزدیک‌بینی نداشتند. کاهش قدرت لنز به ترتیب به میزان ٢٠ و ١٥ درصد هنگام عمل در کودکان 4-2 و 7-4 سال احتمال امتروپی در نوجوانی را افزایش می‌دهد. نتیجه‌گیری: سن هنگام عمل ارتباط معنی‌داری با میزان تغییرات عیب انکساری بعد از عمل دارد ولی قدرت لنز کارگذاشته شده فاقد اثر بر روی این پیامد بعد از عمل می‌باشد. گرچه کاهش قدرت لنز هنگام عمل به میزان ٢٠ و ١٥ درصد برای بیماران 4-2 و 7-4 سال احتمال امتروپی در نوجوانی را افزایش می‌دهد، به علت دامنه وسیع تغییرات در سنین پایین استفاده از چنین تخمینی با احتمال بیش‌تر دوربینی بیماران در نوجوانی همراه است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1393؛ دوره 20، شماره 2: 161-155.